သုည တစ္လံုးဟာ
ေ႐ွ႕ဆံုးမွာ မေနသင့္ဘူး။
မင္းတို ့ေနရာေပ်ာက္မွာေၾကာက္တာနဲ ့
ခန္းမတစ္ခုလံုး ေဖ်ာက္ထားရသလား။
မိုးၾကိဳး လွ်ပ္စီးရယ္…
မင္း… ငါတို ့ကို ပစ္ခတ္ျပာခ်လည္း
မင္းလည္း ခဏပဲ လင္းမွာပါ။
လမင္းေတာ့ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ…
မိုးတိတ္မွ အျပင္ထြက္မယ္ဆိုတဲ ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ ့ေတာ့
ဘယ္ကိုမွ ေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကိုထမ္းျပီး
ကမ ၻာသစ္ဆီသြားမယ္. လမ္းဟာ
ၾကမ္းေတာ့့ၾကမ္းလိမ့္မယ္။
ေ႐ွ႕မွာလည္း
တေစ ၦတစ္ေကာင္
ေသနတ္ကိုင္ျပီး ေစာင့္ေနတယ္။
တေစ ၦမေၾကာက္သင့္တဲ ့အခ်ိန္မွာေတာ့
ငါတို ့မ်က္လံုးေတြကို ကန္းသင့္ရင္ ကန္းထားရလိမ္ ့မယ္။
ျပီးေတာ ့
ေတာက္ပေနတဲ ့မ်က္လံုးအသစ္ေတြနဲ ့
အိမ္္မက္ေတြကိုပဲ တည္ ့တည္ ့ၾကည္ ့ျပီး
ရဲရဲဝ ့ံဝ ံ့ေလွ်ာက္ရေအာင္။
မီးပ်က္ေနတဲ ့ညေတြမို ့
ၾကယ္ေတြျပိဳင္တူလင္းဖို ့လိုတယ္။
ေကာင္းကင္ကို
17 January, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment